Het werk van Simon Schrikker verkent de spanning tussen vorm en inhoud, verf en beeld. Hij schildert schijnbaar eenvoudige onderwerpen zoals zwerfhonden, haaien, inktvissen en rotsachtige zeegezichten. Dit zijn echter geen rechttoe rechtaan illustraties; de beelden worstelen om uit de verf te komen en benadrukken het medium zelf.

De dieren die hij portretteert roepen gevaar en angst op, wat weerspiegeld wordt in zijn agressieve behandeling van het geschilderde oppervlak. Deze dynamiek creëert een evenwicht tussen expressieve abstractie en herkenbare vormen, terwijl de beelden verschijnen en oplossen in het materiaal.