Jan Hoek richt zich met zijn kunst op de diversiteit en kleurrijkheid van anderen. Hoeks foto’s zijn nooit slechts registraties, maar samenwerkingen met mensen. Zo werkte hij samen met dakloze trans sekswerkers die hun eigen kleding ontwerpen, een heroïneverslaafd meisje dat droomde van een leven als supermodel en scooterbezitters wier voertuigen getransformeerd werden tot rijdende kunstwerken. Hoek legt beelden vast van mensen die als buitengewoon of afwijkend worden gezien. Hij zet zich in om deze stigma’s en opgelegde labels te doorbreken. Hij vermenselijkt hen en normaliseert hun imago, zodat anderen zich beter in hun verhaal kunnen herkennen.